China steps up efforts to broaden elderly care market

Chinese companies offer 'dating leave' to single female employees aged over 30
“Female employees mostly work in internal functional departments, and some are show performers,” Huang Lei, a human resources manager at one of the firms, told a local publication. “They have less contact with the outside world; thus we hope to give more leave to them to give them more time and opportunities to be in contact with the opposite sex.” The dating leave announcement comes after a secondary school, also in Hangzhou, last week reportedly introduced a new policy to give single, stressed-out teachers an extra two days off every month of “love leave” to relax and help lift staff morale. Single women in China in their late 20s and early 30s are deemed to be “leftover women,” or shengnu, due to engrained traditional beliefs that women who are not married by then are undesirable. More women in the world’s most populous country are choosing to focus on their careers and are marrying later or simply not marrying at all. Data from the Ministry for Civil Affairs shows there were more than 200 million single adults in China in 2015 and the marriage rate has fallen every year . . . . read more in INDEPENDENT
China’s Aging Migrant Workers Are Facing a Return to Poverty
GUANGDONG, South China — At 6 a.m., the pounding of construction-site machines in Shenzhen signals the start of a new day. In the canteen, 47-year old cook Tan Song’an is busy preparing food for his colleagues — mostly migrant workers from other parts of China. Tan, a migrant worker himself, never imagined that he’d spend most of his life here. In 1991, he left his village in rural Chongqing in southwestern China and traveled four days to find work in Shenzhen. As part of the so-called first generation of migrant workers, Tan’s labor helped his family escape poverty and transformed Shenzhen from a backwater into a shining beacon of economic development. But as he moves into the twilight of his working years, Tan is facing another problem: Years of casual labor, combined with complex and intransigent government policy, means he is unlikely to receive a healthy pension when he retires. Other migrants, having spent decades constructing the megacities of China’s economic boom, will live out their days on paltry state stipends back in their hometowns. China’s first-generation migrant workers are edging closer to retirement age, defined as 60 for men and 50 for most women. (Female civil servants retire at 55.) Government statistics show that the number of migrant workers over 50 is growing rapidly, from around 40 million in 2012 to more than 61 million last year. However, less than a quarter of Chinese migrant workers pay into so-called social insurance schemes — Chinese pension plans — and few have enough in private savings to live comfortably after retirement. As a result, millions of migrants face futures that seem unnervingly similar to their impoverished pasts. Of the 10 long-term migrant workers Sixth Tone interviewed for this story, only one plans to stay in Shenzhen after retirement, because his children have acquired permanent residency in the city. None saythat Shenzhen feels like home. A common refrain is the feeling that the city is giving hardworking long-term migrants the cold shoulder as they approach the tail end of their careers. “Shenzhen didn’t just grow naturally into what it is now,” Tan says. “It was built with the blood and sweat of . . . . . read more in Sixth Tone Photo" Cai Yiwen/Sixth Tone
Het Lentefeest, Chinees volksfeest nummer één, met politieke aandacht voor ouderen
Op 5 februari vieren de Chinezen in 2019 in hun land zelf en over de hele wereld het Lentefeest of het Chinese Nieuwjaar. Voor dit specifieke aspect van de Chinese cultuur neemt de positieve belangstelling ook in andere landen toe. Het is het belangrijkste feest voor families, vrienden en individuele burgers. Zij zoeken elkaar op in een binnenlands reisseizoen van 40 dagen. De vervoersmaatschappijen geven discounts en zorgen voor een verkeer dat elk jaar vlotter wordt. Dat mag een huzarenstukje heten: naar schatting zal de bevolking dit jaar in deze nieuwjaarsperiode drie miljard reizen maken. Over het algemeen zoeken de jongeren oudere familieleden op. Door de verbeteringen in het reusachtige transportsysteem is er echter een omgekeerde trend bij de richting waarin de Chinezen reizen : steeds vaker zijn het de ouders die naar hun kinderen toe gaan. Zoals bekend staat elk nieuw jaar in het teken van een van de 12 dieren uit de Chinese dierenriem. Chinese vrienden wensen je dit jaar een gelukkig jaar van het varken. Het vorige jaar van het varken was dus 12 jaar geleden, in 2007. Mensen die in een jaar van het varken zijn geboren wordt allerlei karaktereigenschappen toegeschreven. Ze zouden tolerant, sensueel, sympathiek, waarheidlievend, gesteld op gezelligheid en lekker eten, maar ook goedgelovig en naïef zijn. Gewoontegetrouw bezoeken Chinese politieke leiders in de week voor het Lentefeest verafgelegen regio’s, waar de levensomstandigheden nog steeds harder zijn dan in de steden. Ze halen ook de banden aan met allerlei bevolkingsgroepen, en (onder meer godsdienstige) organisaties. Speciale aandacht krijgen de politieke partijen die niet communistisch zijn, het gezag van de CPC erkennen en een kritisch adviserende rol spelen. De huidige leiders brengen een bezoek aan hun voorgangers. Een andere traditie is de officiële receptie in de Grote Zaal van het Volk in Beijing, aan de vooravond van het feest. Ook dit jaar waren alle topfiguren daarbij aanwezig en wenste Xi Jinping als president en partijleider de bevolking een gelukkig nieuwjaar. Xi sprak voor alle (etnische) bevolkingsgroepen, vermeldde specifiek de landgenoten in Hong Kong, Macau en Taiwan. Hij richtte zich ook tot de Chinezen in het buitenland. Xi merkte op dat de Chinezen een hard maar voldoening schenkend jaar achter de rug hebben. Hij oordeelde dat de economie op een stabiele manier vooruit blijft gaan, op het pad van hervormingen en openstelling. De politieke thema’s die Xi aanraakte waren: risicomijding, armoedebestrijding en het zoeken naar oplossingen voor de vervuiling. In verband met dat laatste onderwerp heeft de Chinese partijleider een stuk over ‘de ecologische beschaving’ laten publiceren in het theoretische partijmagazine Qiushi (nog niet vertaald). Er waren ook extra woorden voor de vergrijzing. Wat Xi betreft moet China zich meer inspannen voor de bejaarden, zodat ook zij van een gelukkig leven kunnen genieten. De Chinese president kondigde grote festiviteiten aan in dit jaar waarin het land de 70e verjaardag van zijn staat, de Chinese Volksrepubliek, viert. Hij had het even over de noodzaak om verder ‘met de volkeren van alle landen in de wereld te bouwen aan een gemeenschap met een gezamenlijke toekomst voor de mensheid’, maar legde nu meer nadruk op de voldoening, het geluk en de veiligheid van het Chinese volk zelf. Het Lentefeest . . . . . . lees verder hier op chinasquare.be door Dirk Nimmegeers
Ook na hun pensioenleeftijd blijven veel Chinezen werken om te overleven
Zoals elke ochtend is mevrouw Liu (61), een gepensioneerd fabrieksarbeidster uit de Noord-Chinese provincie Heilongjiang, vandaag om drie uur opgestaan. Ze heeft groenten uit haar moestuin geplukt en is op de bus naar de provinciehoofdstad Harbin gestapt, een dik uur rijden van haar dorp. Daar probeert ze elke dag op de markt wat bij te verdienen, als aanvulling op haar magere pensioen.
Op de markt in de Heqingjie (de Heldere Rivierstraat) in Harbin zitten meer gepensioneerden. Tussen de vaste kramen met een uitgebreide collectie schoenen, plasticwaren of flessen sojaolie hebben zij een doek op straat uitgevouwen met daarop een vijftal kolen, een paar kilo wortels of bosjes koriander - de oogst van de dag. "Al verdien ik maar 8 of 10 yuan (1 of 1,20 euro) per dag, ik zie het als wat extra zakgeld", zegt Liu, die een maandelijks pensioen van 290 euro heeft. Haar buiktasje zit vol biljetten van 1 yuan en rond haar oren heeft ze een sjaal gebonden tegen de kou. "Ik verdien niet veel, maar het is beter dan iedere dag thuis zitten. Als je niets doet, word je snel oud." Ze wil alleen met haar achternaam Liu in de buitenlandse pers, angstig dat er misschien negatieve consequenties kunnen zijn in China zelf. Dat op de Heqingjiemarkt veel gepensioneerde verkopers zitten, is tekenend voor de problemen met het pensioenstelsel in China. Niet alleen zijn de pensioenbedragen bedroevend laag, veel Chinezen hebben zelfs geen recht op een pensioen. Zij moeten ook na hun pensioenleeftijd blijven werken om te overleven, als afwasser in een restaurant, straatveger of verkoper op de markt. Nog erger is het gesteld met de financiële gezondheid van het pensioenstelsel: zelfs deze halfslachtige ouderdomsvoorzieningen kan de Chinese overheid nauwelijks meer betalen. De situatie is het urgentst in de noordoostelijke provincie Heilongjiang, waar de vergrijzing het hardst is toegeslagen. Vorig jaar kwam het provinciale pensioenfonds daar 2,8 miljard euro tekort. Gevreesd wordt niet zozeer dat China zijn pensioenverplichtingen niet zal voldoen, maar wel dat het daarvoor nieuwe schulden moet aangaan. "China's grootste schuldenrisico is het pensioenrisico", zegt Wang Dehua, onderzoeker van de Nationale Academie voor Economische Strategie in Peking, tegen de financiële nieuwssite Bloomberg. De problemen komen rechtstreeks voort uit het pensioenstelsel dat in de jaren negentig werd hervormd. Nadat de 'ijzeren rijstkom' . . . . . . lees meer in Trouw
Foto @EPA
Beijing eyes two-child policy U-turn, but 'lonely generation' has moved on
For nearly 40 years, the Chinese government harshly restricted childbearing through the one-child rule in order to control population growth. That may soon change. Beijing appears to be on the cusp of abolishing all of its family planning rules and is even encouraging young couples to have more children as a matter of patriotic urgency. But attitudes toward parenthood have changed. Even though there is a two-child policy in place now, many Chinese still don’t want to have more than one child or any at all. “I think having one child is enough,” said Chen Yiwen, a 25-year-old accountant and newlywed. “I won’t be tempted to have more — even if the family planning policy is abolished.” Chen is not the only woman in the country who shares that sentiment and that has China’s ruling Communist Party worried. She said that she and her husband, a 27-year-old midlevel bank manager, are settling into married life in Xining, a city with 2.2 million people on the Tibetan plateau in central China. For now, they are focusing on “enhancing our self-value” and their careers. “Besides, we already have two little babies a poodle and a corgi,” she . . . . read more