Het Lentefeest, Chinees volksfeest nummer één, met politieke aandacht voor ouderen

Op 5 februari vieren de Chinezen in 2019 in hun land zelf en over de hele wereld het Lentefeest of het Chinese Nieuwjaar. Voor dit specifieke aspect van de Chinese cultuur neemt de positieve belangstelling ook in andere landen toe. Het is het belangrijkste feest voor families, vrienden en individuele burgers. Zij zoeken elkaar op in een binnenlands reisseizoen van 40 dagen. De vervoersmaatschappijen geven discounts en zorgen voor een verkeer dat elk jaar vlotter wordt. Dat mag een huzarenstukje heten: naar schatting zal de bevolking dit jaar in deze nieuwjaarsperiode drie miljard reizen maken. Over het algemeen zoeken de jongeren oudere familieleden op. Door de verbeteringen in het reusachtige transportsysteem is er echter een omgekeerde trend bij de richting waarin de Chinezen reizen : steeds vaker zijn het de ouders die naar hun kinderen toe gaan. Zoals bekend staat elk nieuw jaar in het teken van een van de 12 dieren uit de Chinese dierenriem. Chinese vrienden wensen je dit jaar een gelukkig jaar van het varken. Het vorige jaar van het varken was dus 12 jaar geleden, in 2007. Mensen die in een jaar van het varken zijn geboren wordt allerlei karaktereigenschappen toegeschreven. Ze zouden tolerant, sensueel, sympathiek, waarheidlievend, gesteld op gezelligheid en lekker eten, maar ook goedgelovig en naïef zijn. Gewoontegetrouw bezoeken Chinese politieke leiders in de week voor het Lentefeest verafgelegen regio’s, waar de levensomstandigheden nog steeds harder zijn dan in de steden. Ze halen ook de banden aan met allerlei bevolkingsgroepen, en (onder meer godsdienstige) organisaties. Speciale aandacht krijgen de politieke partijen die niet communistisch zijn, het gezag van de CPC erkennen en een kritisch adviserende rol spelen. De huidige leiders brengen een bezoek aan hun voorgangers. Een andere traditie is de officiële receptie in de Grote Zaal van het Volk in Beijing, aan de vooravond van het feest. Ook dit jaar waren alle topfiguren daarbij aanwezig en wenste Xi Jinping als president en partijleider de bevolking een gelukkig nieuwjaar. Xi sprak voor alle (etnische) bevolkingsgroepen, vermeldde specifiek de landgenoten in Hong Kong, Macau en Taiwan. Hij richtte zich ook tot de Chinezen in het buitenland. Xi merkte op dat de Chinezen een hard maar voldoening schenkend jaar achter de rug hebben. Hij oordeelde dat de economie op een stabiele manier vooruit blijft gaan, op het pad van hervormingen en openstelling. De politieke thema’s die Xi aanraakte waren: risicomijding, armoedebestrijding en het zoeken naar oplossingen voor de vervuiling. In verband met dat laatste onderwerp heeft de Chinese partijleider een stuk over ‘de ecologische beschaving’ laten publiceren in het theoretische partijmagazine Qiushi (nog niet vertaald). Er waren ook extra woorden voor de vergrijzing. Wat Xi betreft moet China zich meer inspannen voor de bejaarden, zodat ook zij van een gelukkig leven kunnen genieten. De Chinese president kondigde grote festiviteiten aan in dit jaar waarin het land de 70e verjaardag van zijn staat, de Chinese Volksrepubliek, viert. Hij had het even over de noodzaak om verder ‘met de volkeren van alle landen in de wereld te bouwen aan een gemeenschap met een gezamenlijke toekomst voor de mensheid’, maar legde nu meer nadruk op de voldoening, het geluk en de veiligheid van het Chinese volk zelf. Het Lentefeest . . . . . .  lees verder hier op chinasquare.be door Dirk Nimmegeers

Ook na hun pensioenleeftijd blijven veel Chinezen werken om te overleven

Zoals elke ochtend is mevrouw Liu (61), een gepensioneerd fabrieksarbeidster uit de Noord-Chinese provincie Heilongjiang, vandaag om drie uur opgestaan. Ze heeft groenten uit haar moestuin geplukt en is op de bus naar de provinciehoofdstad Harbin gestapt, een dik uur rijden van haar dorp. Daar probeert ze elke dag op de markt wat bij te verdienen, als aanvulling op haar magere pensioen. Op de markt in de Heqingjie (de Heldere Rivierstraat) in Harbin zitten meer gepensioneerden. Tussen de vaste kramen met een uitgebreide collectie schoenen, plasticwaren of flessen sojaolie hebben zij een doek op straat uitgevouwen met daarop een vijftal kolen, een paar kilo wortels of bosjes koriander - de oogst van de dag. "Al verdien ik maar 8 of 10 yuan (1 of 1,20 euro) per dag, ik zie het als wat extra zakgeld", zegt Liu, die een maandelijks pensioen van 290 euro heeft. Haar buiktasje zit vol biljetten van 1 yuan en rond haar oren heeft ze een sjaal gebonden tegen de kou. "Ik verdien niet veel, maar het is beter dan iedere dag thuis zitten. Als je niets doet, word je snel oud." Ze wil alleen met haar achternaam Liu in de buitenlandse pers, angstig dat er misschien negatieve consequenties kunnen zijn in China zelf. Dat op de Heqingjiemarkt veel gepensioneerde verkopers zitten, is tekenend voor de problemen met het pensioenstelsel in China. Niet alleen zijn de pensioenbedragen bedroevend laag, veel Chinezen hebben zelfs geen recht op een pensioen. Zij moeten ook na hun pensioenleeftijd blijven werken om te overleven, als afwasser in een restaurant, straatveger of verkoper op de markt. Nog erger is het gesteld met de financiële gezondheid van het pensioenstelsel: zelfs deze halfslachtige ouderdomsvoorzieningen kan de Chinese overheid nauwelijks meer betalen. De situatie is het urgentst in de noordoostelijke provincie Heilongjiang, waar de vergrijzing het hardst is toegeslagen. Vorig jaar kwam het provinciale pensioenfonds daar 2,8 miljard euro tekort. Gevreesd wordt niet zozeer dat China zijn pensioenverplichtingen niet zal voldoen, maar wel dat het daarvoor nieuwe schulden moet aangaan. "China's grootste schuldenrisico is het pensioenrisico", zegt Wang Dehua, onderzoeker van de Nationale Academie voor Economische Strategie in Peking, tegen de financiële nieuwssite Bloomberg. De problemen komen rechtstreeks voort uit het pensioenstelsel dat in de jaren negentig werd hervormd. Nadat de 'ijzeren rijstkom' . . . . . . lees meer in Trouw

Foto @EPA

Beijing eyes two-child policy U-turn, but 'lonely generation' has moved on

For nearly 40 years, the Chinese government harshly restricted childbearing through the one-child rule in order to control population growth. That may soon change. Beijing appears to be on the cusp of abolishing all of its family planning rules and is even encouraging young couples to have more children as a matter of patriotic urgency. But attitudes toward parenthood have changed. Even though there is a two-child policy in place now, many Chinese still don’t want to have more than one child  or any at all. “I think having one child is enough,” said Chen Yiwen, a 25-year-old accountant and newlywed. “I won’t be tempted to have more — even if the family planning policy is abolished.”  Chen is not the only woman in the country who shares that sentiment and that has China’s ruling Communist Party worried. She said that she and her husband, a 27-year-old midlevel bank manager, are settling into married life in Xining, a city with 2.2 million people on the Tibetan plateau in central China. For now, they are focusing on “enhancing our self-value” and their careers. “Besides, we already have two little babies a poodle and a corgi,” she . . . . read more